۱۳۸۹ فروردین ۱۰, سه‌شنبه

دو فیلم خوب در دایره ایرانی

1.این روزها برای کسانی که سینمای مهرجویی را دوست دارند یک هدیه نو مهیا است."طهران تهران" فیلمی است که مهرجویی می تواند آنچه را بلد است در آن خوب به نمایش بگذارد.او در پشت ظاهر یک فیلم آسان حرفهایش را زده است.مهرجویی فلسفه خوانده و به دنبال آموختن زندگی است.هر دو را می توان در این فیلم دید.مهرجویی دوستان! حتما باید این فیلم را ببینید. فقط خواستم از ایده خودم در مورد این فیلم بگویم.شاید چیزی حدود 20 دقیقه از فیلم در مجموعه کاخهای تهران می گذرد.به نظرم مهرجویی بسیار هوشمندانه در این دقایق و در موقعیت های مختلف رابطه مردم و حکومت را از گذر تاریخ بیان می کند.این ایده برای کسانی که می گویند مهرجویی بدون توجه به اتفاقات روز فیلم خودش را ساخته جالب خواهد بود. پیشنهاد می کنم به این چند صحنه فکر کنید:
1.نشستن زن مسن روی صندلی لق تاریخی
2.عکس شاه روی تابلو ها
3.دویدن آزادانه بچه ها در صحن کاخ
4.ماجرای گم شدن بچه ها برای دستشویی در کاخ
5.ساعت خوابیده در کاخ


2.سینمای دنیا پر از فیلمهایی با ایده خلاقانه است که به درخشانی ایده اش لبخند می زنید و بعد شروع می کنید به دیدن نحوه پیاده سازی ایده.سینمای ما از این فیلمها جدا کم دارد."هیچ" یکی از آن معدود فیلمهاست.ایده درخشان آن را لو نمی دهم.اجرای ایده تقریبا خوب انجام شده است.شروع روایت و گسترش روایت خوب انجام شده است. بستن روایت هم نقطه واقع بینانه ای دارد اما ریتم درستی ندارد و نقطه تمرکز در آن گم شده است.به نظرم فیلم "هیچ" هم از آنهایی است که نباید آن را از دست داد.کاهانی دیروز با فیلم "بیست" و امروز با فیلم "هیچ" نشان داده است که طبقه ضعیف را تا حدودی می شناسند و حرفهای فراترش را می تواند از طریق آنها بزند.ایده خودم برای فیلم هیچ ایده نقد طبقاتی است. در این فیلم به نقد دردهای طبقه ضعیف پرداخته شده و بی رحمانه تیغ نقد بر آنها زده شده بدون دلسوزی های بیمزه.

هیچ نظری موجود نیست: