تا حالا گفته ام که صدای محسن چاووشی را دوست دارم؟این روزها آلبوم تازه چاووشی ژاکت آمده است.راستش روزهای اول از اغلبشان سخت بود لذت ببرم.این محسن چاووشی تنش می خارد برای اینکه دوستداران صدایش را شوکه کند(این روزها نوشتن انگلیسی را تمرین می کنم،حس می کنم در فارسی نوشتن هم دچار یک جور کندی و وسواس شده ام)من از این کارش هم خوشم می آید.خلاصه اینکه ترانه هایش همه غریبه بودند با آن چیزی که از چاووشی می شناسیم.اولی یک ترانه بندری شاد است که اولین باری که داشتم گوش می دادم ناخودآگاه لبخند به لبم آمد و شگفت زده شدم.حالا تقریبا از همه لذت می برم(به غیر از یکی دو تا که آنها را پاک می کنیم،خدا که نیست،چاووشی است!).این هم ادای دین به صدای چاووشی،صدایی که دوستش دارم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر