۱۳۸۷ آذر ۱۸, دوشنبه

تبصره هایی در ناگفته ها


از حرفها و خیالات عاشقانه لعنتی که بگذریم خیلی باحال است اگر کسی را داشته باشیم که ریتم ذهن و احساسش با ما یکی باشد و خیلی حرفها را بتوانیم بدون به زبان آوردن از همدیگر بخوانیم.
تبصره 1:حرفهای بالا به این معنی نیست که ارزش حرف نزدن بیشتر است.باید دیالوگ داشت به طور گسترده و عمیق و بی پروا.باید مستقیم به سمت هم شلیک کرد تا زنده ماند در خود و رابطه.
تبصره 2:بهترین راه لذت بردن از حضور دیگری این است که عمیقا بپذیریم در این جهان تنها هستیم.اینطوری لحظات گاه گاهی که کسی کنار ماست برایمان یک هدیه است و هیچگاه از خودمان و طرف نمی پرسیم در فلان لحظه که اوضاع خوب نبود تو نبودی پس بیشین سر ِ جات!
تبصره در تبصره:گاهی انتظارات معقولی از دیگران داریم که قابل پیگیری است اما کلا انتظار داشتن از دیگران باعث چالش در رابطه است.

۱ نظر:

ناشناس گفت...

همیشه بیشترین لذت از حضور ِ چیزی ، وقت ِ عدم حضورش ِِ...