چند روز پیش دوستی بین حرفهایش گفت پدر فلانی سیاسی بوده است.منظورش در گذشته بود،شاید اول انقلاب.جوری گفت که انگار راز بوده و نباید کسی بفهمد. جواب دادم به طرز عجیبی آدمهایی که روزگاری،اوائل انقلاب، سیاسی بوده اند،چپ یا توده ای یا هر گروه دیگری،امروز بین ما خیلی معمولی زندگی می کنند و به بدنه نظام سیاسی که روزی با آن مخالف بوده اند پیوسته اند.داشتم فکر می کردم چه اتفاقی برای این آدمها افتاده، چه اتفاقی برای ما می افتد؟ فکرم به آنجا رسید که نکند ما مردمی هستیم که بهمان کنار آمدن، کتمان کردن،معامله کردن را یاد می دهند؟چطور می شود که در بین مردم ما این همه آدم از آرمانهای خود کوتاه می آیند؟ما آدمهایی هستیم که پذیرفته ایم که رها کنیم و به چیزی که به آن مجبوریم بچسبیم.داشتم فکر می کردم وقتی قضیه این معامله ها و کوتاه آمدنها به ابعاد مختلفی از زندگی یک گروه از آدمها کشیده شود برایشان یک عادت و امر پذیرفتنی خواهد شد.
۱ نظر:
salam amir askari jan. mage nemidooni kootah nayoomadan koli enerzhi mikhad va tolide enerzhi ham koli ANGIZE.va hamchenin khodet midooni ke ANGIZEYE mardome 40 sale pish ba alan che tafaavoti karde.sare harfe khaile az mosen ha ke beshini ,az vaziyate fekriye nasle jadid moteajeb va az in ke talash konan khaste o na omidan.zaaheran kaarish nemishe kard.
ارسال یک نظر