این روزها دلم حال میاد به خوندن یا یادآوری شعرهایی در ذهنم،مثل این یکی:
جان خوکان و سگان از هم جداست متحد جانهای شیران خداست
یا این یکی:
تکیه بر تقوا و دانش در طریقت کافریست راهرو گر صد هنر دارد توكل بايدش
این روزها احساس خوشوقتی می کنم وقتی که روی کاناپه ام دراز می کشتم و چند صفحه ای از کتابی را که دوستش دارم می خوانم.شاید همه شان به خاطر این باشد که این اواخر هر هفته 24 ساعت درسفرم. به جایی ششصد کیلومتر آنطرف تر می روم و برمی گردم.اینطوری می شود که خانه بودن،آرام بودن،قافیه های هر بیت شعر جگرت را حال می آورد.
۳ نظر:
khosh be halet. Ye zamaani man ham Araamesh dashtam, va khodam be hamesh zadam. Baraam doa konid ,khoda be khaatere naa shokrim, man o bebakhshe, va Araamesham o behem bargardoone.
مگه چه کردی؟ایشالله که خیر باشه عاقبت.
hichi dige ,dashtam Aroom zendegim o mikardam, ke ye dafe ehsaas kardam hame daaran dar zendegishoon pishraft mikonan, man cheraa hich kaari nemikonam? Be hamin dalil, baraaye shoroo ,_nemidoonam az koja in fekr raft too saram, _ ke mahale zendegim o avaz konam.!!
ارسال یک نظر