نشنیده ام کسی این سوال را از خودش بپرسد:"اگر روزی (حس)خوشبختی را یافتی با آن چه خواهی کرد؟"نمی دانم چرا این سوال پرسیده نمی شود. شاید اگر به فیلم های سینما(ی هالیوودی) نگاه کنیم جواب این باشد که دراین فیلمها لحظه خوشبخت شدن لحظه پایان فیلم هم هست.ولی برای زندگی ما اینطوری نیست.شاید یک روز را در کنار کسی یا جایی بگذرانی که احساس خوشبختی کنی،شاید شبی تو را سرشار از حس خوشبختی کند. آن وقت چه؟این سوال وقتی مهم تر می شود که بدانیم آدمها وقتی متوجه لحظه های خوب خود می شوند که به پایان آن لحظه ها رسیده اند یا رو به پایانند. آن موقع است که آدمها به این سوال با اعمال بعدی شان جواب می دهند. کودکان برای به دست آوردن لحظه های خوبشان گریه می کنند و پا بر زمین می کوبند. ما چه می کنیم؟در این سالها بارها با این موقعیت روبرو شده ام.دوست دارم جوابم به این سوال را از پس سالها ارتقا دهم. جوابی هوشمندانه تر،روشن تر.
پی نوشت: فعلا دلتنگم باز...
پی نوشت 2:این شعر چقدر نازه الان:
خيام اگر ز باده مستي، خوش باش
با لاله رخي اگر نشستي، خوش باش
چون عاقبت كار جهان نيستي ست
انگار كه نيستي، چو هستي خوش باش
پی نوشت: فعلا دلتنگم باز...
پی نوشت 2:این شعر چقدر نازه الان:
خيام اگر ز باده مستي، خوش باش
با لاله رخي اگر نشستي، خوش باش
چون عاقبت كار جهان نيستي ست
انگار كه نيستي، چو هستي خوش باش
۴ نظر:
vaghti be payan agahi ,lahazate khosh ro ba andoohe khayam vari migzaruni,hamuntor ke kheili ziba payane pooch ro be tasvir mikeshe:
خيام اگر ز باده مستي، خوش باش
با لاله رخي اگر نشستي، خوش باش
چون عاقبت كار جهان نيستي ست
انگار كه نيستي، چو هستي خوش باش
midooni amir askari,khoshbakhtiye khaales maale hamoon doreye bachegiye ke nedoonestim che khabare.alan ke midoonim khoshbakhti ba talkhi ghaatiye.age be khoshbakhti residi!!!! az tarafe man ,ye lebkhande saade bezan va bezaaresh ye goosheye zehnet kenaare baghiyeye ehsaas haaye khoshbakhtiye dige.va baazoo haat o mohkam kon baraaye toofaan haaye ke baad az ye khoshbakhtiye SAADE miyaan.
جوجه سبز به نظرم ایده خوبی گفتی.به هر حال فکر می کنم هر چیزی دوره خودشو داره.
in vasat khosh be haale Adam haaye ke mitoonan vaghte oomadane khoshbakhti roosh tamarkoz konan o be beedesh fekr nakonan.
ارسال یک نظر