یک بدبختی بزرگ که اغلب پسرها در اثر آن بیچاره می شوند این است که زودتر از اینکه آماده باشند مادر خود را از دست می دهند،یا فکر می کنند از دست داده اند.یعنی اغلب فکر می کنند بزرگتر از آن هستند که به مادر نیاز داشته باشند اما در واقع فقط تناسب قدشان نسبت به مادر تغییر کرده است.اینطوری است دنبال زنی می گردند که مادر جدیدشان باشد.بدتر اینکه اگر آن زن به اندازه مادرشان فدایی زندگی آنها نباشد بدجور قاطی می کنند و شاکی می شوند.
اما خیلی از دخترها هم کمی زود نقش مادری را شروع می کنند و یادشان می رود که آدم اول جفت پیدا می کند وبعد از جفتش بچه دار می شود.این جور دختر خود را یک مرحله جلو می اندازند و شروع می کنند برای جفت خود مادری کردن و به همین راحتی به رابطه و فرد مقابل و زندگی گند می زنند.و اغلب زنها هم که بین بچه بزرگتر-جفتشان- و بچه کوچک تر-فرزند- به کوچکتری اهمیت می دهند و خیلی راحت بچه بزرگتر را سرخورده می کنند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر